De schoonheid van het verschil
Eigenlijk zou de titel ook kunnen luiden: de kracht van het verschil, maar ik kies voor schoonheid omdat dit voor mij zowel het mooie als het krachtige is. Ik heb kinderen en de oudste, een jongen, heeft een zeer ernstige vorm van dyslexie. Dat heeft ons veel positiefs gebracht en is nog steeds zoals de Engelsen zeggen, een blessing in disguise. Misschien vind je het vreemd dat mijn partner, mijn zoon en ik er zo tegenaan kijken maar het is echt zo. In het begin natuurlijk niet, je ziet overal beren, denkt dat je kind in een isolement gaat raken en zoekt overal en nergens hulp. En dan ineens, althans zo lijkt dat want het is een groeiend inzicht, manifesteert zich het positieve, we kunnen hier iets mee! Ik heb mijn zoon geholpen er een spreekbeurt over te houden. Waar komt dyslexie vandaan, wat gebeurt er in de hersenen, waarom maakt het je creatief (omdat je altijd alternatieven zoekt om moeilijke woorden uit de weg te gaan) welke beroemde mensen er allemaal dyslectisch waren en zijn, waarom je beeldtaal zo supersnel begrijpt, waarom je beeldend kan denken (wat een heleboel mensen helemaal niet kunnen), ontzettend empathisch bent, een doorzetter en nou ja, ik kan zo wel een tijdje doorgaan. Het effect op de klas was geweldig om te zien en te ervaren, mijn zoon doet helemaal mee, ook dankzij de docente!
De schoonheid van het verschil zit hem voor mij in die sociale acceptatie dat iemand die anders is, andere dingen wel en niet kan en daardoor een waardevolle aanvulling wordt voor welke groep dan ook. Voor mij zijn monoculturen zoals bijvoorbeeld die van de studenten corpora onbegrijpelijk. Waarom moet iedereen een cloon van de ander zijn? Om later allemaal dezelfde baantjes te hebben, is dat het?
Ons onderwijssysteem beloont in heel veel gevallen dezelfde vaardigheden, dezelfde vorm van cognitieve intelligentie en dat vind ik helemaal niet intelligent en een enorme verspilling van talenten. Waar is de balletdanser in de board van Shell? Waar is de banketbakker in de board van de NAM, waar is de vioolbouwer in de board van….Stel we hebben muzikanten die een bedrijf leiden, ik wed dat er muziek en ritme in zit en dat iedereen toch de maat weet te houden. Lach er maar om, maar het is mij serieus, de schoonheid van het verschil. Bedenk maar eens waarom steden oneindig veel langer bestaan dan wat voor bedrijf dan ook. Omdat iedereen, echt iedereen mee kan doen en dat ook doet. Stel dat er een grote stad is waar alleen mensen wonen die lid geweest zijn van zo’n traditionele studentenvereniging….zou je daar een weekendje naar toe willen?
Lieve lezer, omarm de schoonheid van het verschil, dat vraagt mijn zoon jullie, hij zegt dat je er rijk van wordt, heel rijk en ik moet er van hem bijschrijven dat hij niet geld bedoelt. Hij weet nu dat dit op een t eindigt omdat in zijn hoofd het beeld opkomt van een doodlopende straat en dat lijkt op een T.
